Nu, jaren later, ben ik meer getraind en getriggerd om vaker na te denken over het hoe en WAAROM. Of iets zin heeft of echt nodig is en waarom ik iets wel of niet wil doen.

Toch vertoon ik nu – als danscoach – uitstelgedrag. Bij het bekijken, evalueren en herschrijven van mijn strategie, waar ik zelfs een enquête voor heb afgenomen.

Kennen jullie deze NOG NOg Nog nog nog nog…?

Gelukkig kun je data van een onderzoek 5 jaar gebruiken, zo vertelde een vriendin me (die hier verstand van heeft). Vandaar dat het ook geen hele grote RAMP is dat ik me nog niet gebogen heb over de resultaten van dit onderzoek. Toch?

Mispoes. Want ik ben niet eerlijk geweest. Ik zei dat ik geen tijd had, maar ik was BANG. Bang om te lezen dat ik totaal VERKEERD bezig ben geweest en dat ik mijn strategie moet aanpassen…

Toen ik het hier met een vriend over had, heeft hij me een welverdiende SCHOP onder mijn kont gegeven. “Het hoeft niet meteen 6 uur achter elkaar Eef, als je iedere dag een uurtje aan je bedrijf – en dus dat onderzoek – besteedt, dan is het te overzien en doe je ook echt iets.”

Blew. My. Mind.

Dus ja, ik ben GESTART, ja, ik maak KLEINE STAPJES. Neen, ik ben nog niet klaar…. Maar ik ben wél minder bang en voel me ook niet zo SCHULDIG meer. Dus, al met al een positief verhaal.

HERKEN jij dit nou ook? Ben je een ‘schuiver’, een ‘uitstel-afsteller’, of een ‘fixer’?

Ik wil eeeecht niet dat ‘mijn geval’ een uitstel-afstel verhaal wordt, dus als ik weer een schopje onder mijn derrière nodig heb, dan laat ik het weten. Echt. BELOOFD.

Doe jij dat dan ook? Kunnen we daarna lekker samen klagen, over onze blauwe billen. Want klagen is BETER dan schuiven. Maar ook weer niet te veel. Jeetje, lastige zaken hoor ;).