Over het algemeen vond ik daten altijd leuk; je leert bijvoorbeeld iemand kennen met andere ideeën, andere interesses, uit een ander werkveld, je kunt aan je communicatie skills werken, etc. Kortom, naast het feit dat je misschien een TOEKOMSTIGE PARTNER treft, vond ik het bovenal INTERESSANT.

Maar… Een paar maanden geleden was het even andere koek. Ik ging op date en vond het MEGA-SPANNEND! Waarom? Ik ging op date met MEZELF…. Ik had géén idee wat ik kon verwachten en ik kon er ook niet van weglopen, zoals je tijdens een ‘normale’ date zou kunnen.

Mijn bestemming was een pipowagen (met jacuzzi) in Midlaren. Toen ik aankwam scheen de zon, heb ik mijn spullen neergeploft en een fles wijn opengetrokken. LET THE DATE BEGIN!

Ik zal jullie niet vermoeien met wat ik die dagen allemaal heb gedaan, maar het meest opvallende wat ik merkte was dit: Het was OKÉ! Wat ik óók merkte; de mensen die ik tegenkwam moesten WENNEN. De broer van de eigenaresse van de pipowagen bleef maar in meervoud spreken; waar komen jullie vandaan, wat gaan jullie hier doen…

Bij een restaurant werd ik aan een tafel voor 4 neergezet, middenin de toko haha. Óf ze wilden me EREN, óf ze wilden ‘die eenling’ niet zielig ergens achterin een hoekje VERSTOPPEN. Ik vroeg het me al vaker af, maar nu helemaal… Vindt de SAMENLEVING het ONGEMAKKELIJK als mensen alleen zijn?

Hoe het ook zij, het was een BIJZONDERE ervaring. Ik heb ondervonden dat alleen zijn op z’n tijd VERFRISSEND, INFORMATIEF en RUSTGEVEND kan werken.

Je hoeft namelijk even helemaal niks… ALLEEN maar te ZIJN. Zou jij het doen?

PS noodgedwongen alleen zijn (tijdens een pandemie bijvoorbeeld) is totaal andere koek, voor een andere post.