Die SERIEUZE moeder, de STRENGE docent, de BETROUWBARE collega, de GRAPPIGE buurvrouw/man. We doen het, we zijn het en natuurlijk kúnnen we ook al die rollen uitvoeren. De één ligt ons beter dan de ander, maar we krijgen het altijd wél voor elkaar. Ook al moet het soms uit je TENEN komen.

Ik heb gemerkt dat ik in veel verschillende rollen kan stappen en ze goed kan uitvoeren, maar als ik dit niet doe als MEZELF en een act ga opvoeren, dan voelt het HELEMAAL niet goed.

ENERGIE loopt weg, het voelt ONGEMAKKELIJK en ik ben niet blij met wie ik op dat moment ben.

Dit HERKEN je vast (want eerlijke is eerlijk, je bent – gelukkig – ook maar gewoon een mens, net als ik).

Een INTERESSANTE en BELANGRIJKE vraag die je jezelf op dat moment kunt stellen is: ben je al die tijd nog JEZELF? Want ook al stap je iedere dag weer – meermaals per dag – in verschillende rollen, ze horen bij het leven en vaak ook bij jou. Maar voer je ze uit als (onderdeel van) jezelf, of ga je ACTEREN, neem je een rol aan en ben je ineens iemand anders?

Nu ben ik NIEUWSGIERIG: welke rol neem je GRAAG aan? Is dit dezelfde rol die je ook makkelijk vervult, of kost deze rol je toch ook moeite en energie? Waarom neem je deze rol graag aan?

En welke rollen passen eigenlijk helemaal niet bij je en zorgen ervoor dat je niet helemaal HAPPY bent met jezelf op dat moment? Kun je ze ook op een ANDERE MANIER uitvoeren, zodat je toch bij jezelf kunt blijven?

PUUR, authentiek en daardoor krachtig.

Hoe de vork ook aan de steel zit, we zijn allemaal (verdomd goede) acteurs en actrices. We spelen de rol des levens en verschijnen iedere dag weer op dat toneel. Zolang de show en performance maar PUUR is, dan zit het wel goed ;).